پس از طلاق حق حضانت طفل با کیست؟
حضانت یعنی نگاهداری و مراقبت جسمی،روحی، مادی و معنوی اطفال
و تعلیم و تربیت آنها که به موجب ماده 1168 قانون مدنی ایران، هم حق و هم تکلیف والدین است .
یعنی اینکه والدین حق دارند حضانت و سرپرستی کودک خود را به عهده گیرند و قانون جز در موارد استثنایی نمی تواند
آنها را از این حق محروم کند و از سوی دیگر آنها مکلف هستند تا زمانی که زنده اند و توانایی دارند،
نگهداری و تربیت فرزند خویش را بر عهده گیرند . در حضانت آنچه از همه مهمتر است
مصلحت کودک است و به این ترتیب قانون ابتدا مصالح او را در نظر می گیرد و سپس
حق پدر و مادر برای نگهداری کودکشان را.در این صورت حتی اگر مصلحت طفل ایجاب کند
که پیش هیچ کدام از پدر و مادرش نباشد، دادگاه رأی می دهد که کودک به شخص ثالثی سپرده شود.
حضانت طفل با کدام یک از پدر و مادر است؟
اگر چه ماده 1169 قانون مدنی مصوب 1314 بیان می داشت
حضانت فرزند پسر تا 2 سالگی و دختر تا 7 سالگی به مادر سپرده شده و پس از انقضای
این مدت حضانت با پدر است اما با اصلاحیه ی مصوب 1382 که به تصویب مجمع تشخیص مصلحت رسید،
برای حضانت و نگهداری طفل که پدر و مادر او از یکدیگر جدا شده اند،مادر تا 7 سالگی
(پسر یا دختر فرقی ندارد) اولویت دارد و پس از آن حضانت با پدر است.البته این تبصره هم به اصلاحیه افزوده شده است
که پس از 7 سالگی در صورتی که میان پدر و مادر درباره حضانت اختلاف باشد،
حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک و به تشخیص دادگاه است.
مسافرت با اطلاع ثانوی، با پدر است:
طلاق رابطه ی زن و شوهری را از میان می برد، اما رابطه پدر و فرزندی یا مادر و فرزندی را از بین نمی برد.
این ارتباطی دائمی و ابدی است و بنابراین هیچ کس نمی تواند پدر یا مادر را از ملاقات با فرزندش منع کند .
به این جهت است که طبق قانون نمی توان بدون اجازه طرف مقابل فرزند
را از کشور خارج کرد و حتی از شهری به شهر دیگر برد مگر اینکه مصلحت طفل ایجاب کند و دادگاه این ار را اجازه دهد .
البته برای سفرهای زیارتی، هر چند پدر ناراضی باشد، دادگاه به این امر اجازه خواهد داد .
به این نکته مهم توجه داشته باشید که طبق قانون محل نگهداری طفل آخرین محل اقامت پیش از طلاق است.
طبق تبصره 1 ماده 14 قانون حمایت خانواده سال 1353
«پدر یا مادر یا کسانی که حضانت طفل به آنها واگذار شده، نمی توانند طفل را به شهرستانی غیر از محل اقامت مقرّر
بین طرفین یا غیر از محل اقامت قبل از وقوع طلاق یا به خارج از کشور بدون رضایت والدین بفرستند مگر در صورت ضرورت با کسب اجازه از دادگاه»
تکلیفی برای پدر و مادر: به موجب ماده 1172 قانون مدنی،
در مدتی که حضانت طفل به عهده پدر و مادر است،
حق ندارند از نگاهداری وی امتناع کنند اما در صورت امتناع، قاضی دادگاه به تقاضای
قیم یا آشنایان طفل و حتی اشخاص دیگر با تقاضای دادستان، والدین طفل را مجبور به نگاهداری او می کنند.
اما در صورتی که اجبار آنها به این کار ممکن یا مؤثر نباشد، حضانت را به خرج پدر و هر گاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تأمین می کند.
#خانواده