توهین به یکدیگر
در بیان موجب حد فحش ( فحاشی کردن و ناسزا گفتن)
نسبت دادن شخصی است به زنا یا لواط مثل آن که بگوید تو زنا کاری، یا لواط کننده، یا من زنا کردم به تو، یا فلان داده، یا فلان خورده، و امثال این از عباراتی که دلالت بر زنا یا لواط کند، خواه به فاعل بودن و خواه به مفعول بودن، و اگر بگوید به فرزندی که اقرار به او کرده باشد تو فرزند من نیستی فحش است نسبت به مادر آن فرزند و هم چنین اگر به دیگری بگوید تو فرزند پدر خود نیستی فحش است نسبت به مادر او، و اگر به شخصی بگوید تو از زنا بهم رسیده‌ای، یا بگوید ای ولد الزنا، مشهور آن است که این فحش است، و خلاف است که طلب کننده حد مادر است یا مادر و پدر هر دو.
و بعضی گفته‌اند: اگر هر دو استدعای حد بکنند او را حد می‌زنند، و الّا نمی‌زنند.
و بعضی گفته‌اند: مطلقاً حد نمی‌زنند برای آن که معلوم نیست که کدام یک را نسبت به زنا داده است، زیرا که ممکن است که نسبت به مادر زنا باشد، و بر پدر شبهه شده باشد، و ممکن است بر عکس باشد، یا پدر مادر را جبر کرده باشد، و اگر بگوید با فلان شخص زنا کردی مشهور آن است که هم فحش گفته است به مخاطب، و هم به شخص دیگر، و اگر هر دو طلب حد کنند او را دو حد می‌زنند.
و بعضی گفته‌اند: او را یک حد می‌زنند از برای مخاطب، و نسبت به دیگری فحش نیست، و اگر بگوید ای فرزند زانی فحش به پدر داده و اگر بگوید ای فرزند زانیه فحش به مادر گفته. و اگر گوید ای دیّوث و ای قرمساق، بحسب مشهور فحش نیست، و حاکم شرع او را تعزیر می‌کند، مگر آن که در عرف ایشان دلالت کند بر نسبت زنا بزن او، یا مادر او یا خواهر یا دختر او، یا تصریح کند مانند زن دیّوث، و اگر گوید حرام‌زاده مشهور آن است که فحش نیست، زیرا که ممکن است که از وطی در حیض به همرسیده باشد.
و بعضی گفته‌اند: فحش است، زیرا که در عرف از حرام‌زاده بغیر ولد الزنا معنی دیگر نمی‌فهمند. و هم چنین اگر بگوید نادرست در لغت دلالت بر فحش نمی‌کند، اما در عرف حمل بر فحش می‌کنند، و ظاهراً ناپاک فحش نباشد، و اگر دشنام‌های دیگر دهد که موجب تحقیر و استخفاف او باشد و سبب آزردگی
حدود و قصاص و دیات، ص: 28
او گردد بدون آن که او مستحق او باشد او را حد نمی‌زنند، بلکه تعزیر می‌کنند به آن چه حاکم مصلحت داند، مثل آن که گوید ای سگ، ای خنزیر، ای خر، ای احمق، ای فاسق، ای شارب الخمر، ای خائن، ای کذّاب، ای کافر، ای زندیق، ای مرتدّ، ای کور، ای کر، ای پیس، هر چند متصف باین امراض باشد، ای فرزند شبهه، ای فرزند حیض، و اگر مستحق استخفاف باشد مانند متظاهر به فسوق که گناهان را علانیّه کند و پروا نکند، یا بدعت در دین خدا کند او را حرمتی نیست، و دشنام او موجب تعزیر نمی‌شود، چنانچه از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر گاه فاسق علانیه فسق کند او را حرمتی نیست، و غیبت او حرام نیست «1» و در حدیث صحیح از آن حضرت مروی است که رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود: که هر گاه ببینید بعد از من آنها را که در دین خدا شک می‌کنند، و بدعت‌ها در دین پیدا می‌کنند، پس ظاهر گردانید بیزاری از ایشان را، و بسیار دشنام دهید ایشان را، و سخن بدو مذمّت در حق ایشان بسیار بگوئید، و بر ایشان حجّت تمام کنید تا ایشان طغیان نکنند در فاسد کردن دین اسلام، و تا مردم ازفحاشی موجب حد می شود ایشان حذر کنند، و از بدعت‌های ایشان یاد نگیرند، چون چنین کنید حق تعالی حسنات برای شما بنویسد، و درجات در آخرت برای شما بلند کند. «2»
و اگر بگوید: با زن خود که تو را باکره نیافتم، او را تعزیر می‌کنند، بنا بر مشهور.
در نتیجه فحاشی و بکار بردن الفاظ رکیک و توهین آمیز که در بالا ذکر شد موجب حد می شود و به شلاق و حبس محکوم می شود و دادگاه صالح رسیدگی دادگاه عمومی حقوقی استان می باشد.
گروه وکلای دادرس با مدیریت وکیل پایه یک دادگستری بابک خونساری آماده ارائه کلیه خدمات حقوقی می باشد.