مهریه به نرخ روز
الزام قانونی مهریه
مهریه به نرخ روز موضوع بحث امروز ما است.
مهریه مالی است که به خاطر عقد ازدواج مرد ملزم به دادن آن به زن می شود .
البته تعیین میزان مهریه فقط منوط به توافق دو طرف است و زن و مرد می توانند هرچیزی را که مالیت دارد و قابل تملک است را به عنوان مهریه تعیین کنند.
هرچیزی که به عنوان مهریه معین گردد به محض خواندن صیغه عقد ازدواج زن مالکش می گردد و
می تواند در آن تصرفات دلخواه خود را انجام دهد و حتی می تواند دقیقه ای بعد از عقد تمام آن را به مرد ببخشد.
البته اگر شوهر قبل از نزدیکی و رابطه جنسی زن خود را طلاق دهد زن حق مطالبه نیمی از مهریه را دارد
یعنی هرچند زن در ابتدا و به محض وقوع عقد مالک تمام مهریه می شود اما قبل از نزدیکی و رابطه جنسی با شوهر نصف مالکیت او متزلزل می باشد.
حتماً بخوانید: ادعای پرداخت مهریه
مهریه وجه رایج
اشاره کردیم که طبق قانون زن و مرد می توانند هرچیزی را که مالیت داشته و قابل تملک باشد را به عنوان مهریه معین کنند.
مقصود از اینکه مهریه مالیت داشته باشد این است که عرف پرداخت پول در قبال آن را تایید و تصدیق کند.
منظور از قابل تملک بودن نیز چیزهایی است که به مالکیت انسان مسلمان درنمی آید
مثلاً طرفین نمی توانند مشروبات الکلی را به عنوان مهریه معین کنند.
در حال حاضر بیشتر مهریه ها سکه تمام بهار آزادی است اما طبق قانون زن و مرد می توانند خانه، طلا، سرقفلی یک مغازه، حق اختراع یا پول نقد را به عنوان مهریه معین کنند.
حتماً بخوانید: معامله به قصد فرار از دین در مهریه
وجه نقد رایج
تعیین وجه نقد به عنوان مهریه نیز مرسوم می باشد به خصوص در سال های گذشته.
تنها مشکلی که در این میان پیش می آید و مهریه را پس از گذشت سالها ناچیز جلوه می دهد کاهش ارزش پول است.
در این خصوص در سال 1376 برای حمایت از حقوق زنان و جبران کاهش ارزش پول و رعایت عدالت و انصاف در حق زن مقرر شد که:
“چنانچه مهریه وجه رایج باشد متناسب با تغییر شاخص قیمت سالانه زمان تادیه نسبت به سال اجرای عقد که توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران تعیین می‌گردد محاسبه و پرداخت خواهد شد
مگر اینکه زوجین در حین اجرای عقد به نحو دیگری تراضی کرده باشند”
منظور از زمان تادیه در این قانون نیز زمان اجرای حکم قطعی و لازم الاجرا است و مقصود زمان صدور حکم نمی باشد.
