امروز در خصوص نفقه فرزند در خدمت شما همراهان موسسه حقوقی دادرسان سیمرغ عدالت می باشیم.
زمانی که فرزند متولد بشود، پدر و مادر وی وظیفه دارند، از او به بهترین نحو، مراقبت کنند و آرامش و آسایش او را فراهم نمایند. هر فرزند، از بدو تولد تا سن بلوغ، برای بر طرف کردن نیازهای اولیه اش، وابسته به دیگران است.
قانون گذار هم در خصوص نیازهای فرزندان، توجه نمود و در قوانین مختلف، به نحوه تامین نیازهای فرزندان را در نهاد حقوقی نفقه مورد توجه قرار داد.
5 دقیقه مشاوره رایگان
چه کسی می تواند نفقه فرزند را مطالبه نماید؟
ماده ۶ قانون حمایت خانواده
“مادر یا هر شخصی که حضانت طفل یا نگهداری شخص محجور را به اقتضاء ضرورت برعهده دارد، حق اقامه دعوی برای مطالبه نفقه طفل یا محجور را نیز دارد. در این صورت، دادگاه باید در ابتداء ادعای ضرورت را بررسی کند.”
ماده فوق مستند قانونی مطالبه نفقه فرزند از سوی مادر و یا هر شخصی که حضانت و نگهداری او را بر عهده دارد می باشد.
صلاحیت مادر جهت مطالبه فرزند تحت چه عنوانی می باشد؟
در اصل می توان گفت در این جا مادر نماینده قانونی فرزند است.
ماده 6 قانون حمایت خانواده در جهت حمایت از اطفال و دیگر محجورین می باشد. بنابر این در این ماده مادر به وکالت، قیمومت و یا قائم مقامی این عمل را انجام نمی دهد.
و اما به لحاظ اختیار، اختیارات قیم را قانونا دارا می باشد.
بنا بر توضیحاتی که دادیم در دعوای مطالبه نفقه فرزند، اصیل این دعوا فرزند می باشد و مادرش به نمایندگی قانونی از جانب او طرح دعوا می نماید.
توافق پدر و مادر برای نپرداختن نفقه فرزند
فرزند جزو افراد واجب النفقه به حساب می آید.
پرداخت نفقه افراد واجب النفقه از جمله قوانین آمره به شمار می رود.
پس در نتیجه توافق زوجین برای عدم پرداخت نفقه فرزند باعث از بین رفتن آن نمی شود.
اما در صورتی که بر فرض مثال رضایت مادر به این مقصود باشد که خودش بتواند نیاز های معیشتی فرزند را فراهم کند و موجب تمکن او بشود و از این جهت باعث رفع تکلیف پدر در این زمینه گردد
و در این راستا نیز غبطه و مصلحت طفل رعایت شده باشد
در صورت پذیرش این امر از جانب هر دو و عدم بروز اختلاف، مانعی وجود ندارد.
حتما بخوانید: ترک انفاق
احراز رعایت غبطه و مصلحت فرزند
بر اساس ماده ۴۵ قانون حمایت خانواده که بیان می دارد:
“رعایت غبطه و مصلحت کودکان و نوجوانان در کلیه تصمیمات دادگاهها و مقامات اجرائی الزامی است.”
و همچنین طبق ماده 40 قانون حمایت از اطفال و نو جوانان:
“مرجع قضائی می تواند با در نظر گرفتن غبطه و مصلحت طفل یا نوجوان، انجام اقداماتی از قبیل ارزیابی و تحقیقات مقدماتی درباره وضعیت جسمی، روحی و روانی وی یا والدین، اولیاء و یا سرپرستان قانونی او، وضع خانوادگی و محیط سکونت، اشتغال و تحصیل را به مددکاران اجتماعی بهزیستی محول کند.”
از این رو احراز غبطه و مصلحت کودک بر عهده مقام قضایی رسیدگی کننده می باشد.
برای مطالبه نفقه فرزند می توان دستور موقت گرفت؟
ماده ۷ قانون حمایت خانواده:
“دادگاه می‌تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تامین، دستور موقت صادر کند. این دستور بدون نیاز به تایید رئیس حوزه قضائی قابل اجراء است. چنانچه دادگاه ظرف شش ماه راجع به اصل دعوی اتخاذ تصمیم نکند، دستور صادرشده ملغی محسوب و از آن رفع اثر می‌شود، مگر آنکه دادگاه مطابق این ماده دوباره دستور موقت صادر کند.”
پس طبق ماده فوق می توان گفت گرفتن دستور موقت برای نفقه فرزند ممکن است.
اما آن چه لازم است توجه کنید این است که صدور دستور موقت زمانی ممکن است که دعوای اصلی طرح گردیده باشد.
مطالب مرتبط: