(کارگران)مشاغل آزاد ایران ۴ برابر بیشتر از نرمال جهانی!

مشاغل آزاد ایران ۴ برابر بیشتر از نرمال جهانی!

با نگاهی به وضعیت جهانی مشاغل آزاد، مشخص می‌شود

که بین نسبت کارگران با مشاغل آزاد و تولید ناخالص داخلی کشورهای

آنها رابطه معکوس وجود دارد. بر اساس داده‌های سازمان بین‌المللی کار تنها ۱۲% از کارگران

به طور متوسط در اقتصادهای با درآمد بالا و توسعه یافته شغل آزاد دارند،

درحالیکه در اقتصادهای کم درآمد این رقم به ۹۰% هم میرسد.

در سال ۲۰۱۹ نیجر دارای بالاترین نرخ مشاغل آزاد را در جهان

با بیش از ۹۵% ثبت کرده است. این شاخص در افغانستان نیز بیش از ۸۵% است.

کشورهای عربی موفق شده اند کمترین نرخ مشاغل آزاد جهان را ثبت کنند.

این نرخ در ایران چهار برابر بیشتر از میانگین جهانی است و ۴۷.۲% میباشد

که به نوعی نشانه مشاغل آزاد یا کاذب بشمار میرود. کشورها با کمترین مشاغل آزاد به شرح زیر هستند:

قطر 0.4%
کویت 1.8%
عربستان 4.6%
امارات 4.9%
آمریکا 6.1%
نروژ 6.5%
روسیه 8%
دانمارک 8.3%
ژاپن 10%

سازمان بین‌المللی کار

یکی از موسسات تخصصی سازمان ملل متحد است

که به امور مربوط به کار و کارگران می‌پردازد. این سازمان در سال ۱۹۱۹

و در نتیجه بحث‌های کنفرانس صلح پاریس تأسیس شد. سازمان بین‌المللی کار

در آغاز وابسته به جامعه ملل بود و پس از تأسیس سازمان ملل متحد از سازمان‌های وابسته به آن شد.

منشور فعلی سازمان که به بیانیه فیلادلفیا معروف است در سال ۱۹۴۴ تصویب شد.

مقر این سازمان در شهر ژنو در کشور سوئیس است.

این سازمان هر سال در ماه خرداد کنفرانسی برگزار می‌شود.

سازمان بین‌المللی کار در سال ۱۹۱۹ پس از پایان جنگ جهانی اول

در زمانی که کنفرانس صلح در کاخ ورسای بر پا بود، شکل گرفت.

نیاز به پیدایش چنین سازمانی در قرن نوزدهم به وسیله دوتن از صنعتگران ولزی و فرانسوی

 یعنی رابرت اوون و دانیل لگراند مورد تأکید و پیگیری قرار گرفته بود.

پس از آنکه طرح مذکور در خلال همکاری‌های بین‌المللی جهت تدوین قانون کارگران

در سال ۱۹۰۱ در باسل مورد توجه قرار گرفت. سازمان ILO با هدف تدوین مقررات

و قوانین بین‌المللی در جهت بهینه‌سازی استانداردهای بین‌المللی کار و حصول اطمینان از بکارگیری آن‌ها متولد شد.

قانون ILO در بین ماه‌های ژانویه و آوریل ۱۹۱۹ به وسیله کمیسیون کار

در کنفرانس بین‌المللی صلح تدوین شد. این کمیسیون ترکیبی بود

از نمایندگان ۹ کشور بلژیک، کوبا، چکسلواکی، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، لهستان، بریتانیا،

و ایالات متحده آمریکا که رهبری کمیسیون را ساموئل گامپرس، رئیس فدراسیون کارگری آمریکا (AFL) بر عهده داشت.

نتیجه این نشست بروز سازمان سه جانبه گرایی بود که تنها سازمانی بود که نمایندگان دولت،

کارفرمایان و کارگران را در یک نقطه سامان می‌داد. قانون ILO فصل هشتم معاهده صلح ورسای است.

#کار

#سازمان بین المللی کار