وقت نظارت و تفاوت آن با سایر اوقات رسیدگی
گاهی اوقات قاضی پرونده جهت رسیدگی به پرونده ای نیازمند وقت بیشتر ،
استعلام و بررسی دقیق تر لازم دارد در چنین مواقعی مفهومی به نام «وقت احتیاطی» یا «وقت نظارت» مطرح می گردد.
وقت نظارت یا همان وقت احتیاطی به معنای برگزاری جلسه ای جهت بررسی پرونده است
که نیازمند حضور طرفین دعوا نمی باشددر واقع قضات بدون حضور طرفین دعوا اقدام به بررسی دقیق تر پرونده می نمایند.
وقت نظارت در قانون پیش بینی نشده است اما اگر ضرورت داشته باشد که پرونده تحت نظر دادگاه بگیردتا دادگاه نسبت
به پرونده تصمیم گیری نماید ، بدون اینکه پرونده از گردش رسیدگی خارج شود .
وقت احتیاطی در دفتر تعیین اوقات دادگاه ثبت می گردد و در صورتی که پرونده آماده صدور رأی باشد،
در وقت فوق العاده دادگاه اقدام به صدور رأی قاطع می نماید.
در وقت احتیاطی نیازی به حضور اصحاب دعوا نیست:
همانگونه که فوقا مطرح گردید در وقت احتیاطی لازم نیست اصحاب دعوا حضور داشته باشند .
معمولا بعد از صدور قرار هایی مانند : «قرار کارشناسی»،« قرار تحقیق و معاینه محل »،
«مطالبه اسناد و اطلاعات از ادارات دولتی» و … وقت احتیاطی یا وقت نظارت تعیین گردد.
بنابراین به صورت کوتاه می توان بیان کرد که ک« وقت احتیاطی به علت
فقدان یا کمبود وقت رسیدگی جهت رسیدن پاسخ استعلام یا انجام امری توسط طرفین و یا یکی از آنها تعیین می شود.»
وقت نظارت با «وقت رسیدگی» متفاوت بوده و وقت نظارت اکثرا بدون دعوت اصحاب دعوا
و فقط با حضور قضات جهت بررسی پرونده تعیین می شود در حالیکه وقت رسیدگی برای بررسی پرونده با حضور طرفین دعوا صورت می گیرد.
انواع وقت رسیدگی :
وقت عادی:
عبارت از وقتی است که با هدف رعایت عدالت، که توسط دفتر دادگاه
به ترتیب اوقات روز و ساعت معینی برای رسیدگی به پرونده تعیین می شود و سپس به اصحاب دعوی و یا وکلای آنان ابلاغ می گردد.
وقت خارج از نوبت:
عبارت از وقتی است مکه به لحاظ زمانی مناسب تر از وقت عادی می باشد
و بدون توجه به دفتر اوقات دادگاه ،تعیین می شود. از این روی وقت رسیدگی خارج نوبت نسبت به وقت عادی نزدیک تر است،
اما باید دقت نمود که همیشه نزدیک ترین وقت معین نخواهد بود مگر در مواردی مثل ماده ۱۰۰ قانون آیین دادرسی مدنی.
وقت فوق العاده:
وقتی است خارج از دفتر مخصوص اوقات ،که چه به صورت عادی و چه به صورت خارج از نوبت تعیین می گردد
که بدون حضور طرفین به پرونده رسیدگی و اقدام به صدور رای می نمایند.
«موارد ۱۱۵ تا ۱۲۰ مصادیقی برای وقت فوق العاده است.»
با توجه به آنچه در خصوص اوقات رسیدگی مطرح گردید مشخص می شود
که رسیدگی در دادگاه امری علمی و فنی بوده که نیازمند بهره گرفتن از افراد مجرب و متخصص در این حوزه می باشد
تا افرادی که به دلایلی در روابط اجتماعی یا اقتصادی خود درگیر دعوای حقوقی یا کیفری می شوندبتوانند
در سریع ترین زمان ممکن اعاده ای حق نمایند . و از متحمل هزینه های بیشتر و صدمات روحی و روانی نگردند.