دعوای تایید فسخ معامله
تایید فسخ معامله موضوع بحث امروز ما است.
1-اشخاص در چه مواردی حق فسخ معامله را دارند؟
2-آیا قبل از فسخ معامله باید به شخص مقابل اظهارنامه بدهیم؟
3-آیا دادگاه معامله را فسخ می کند؟
4-اگر طرف مقابل مان به تعهدات خود عمل نکرده است آیا حق دارد معامله را فسخ کند با وجود اینکه خودش به تعهداتش عمل نکرده است؟
همراه ما باشید تا به تمامی سوال های بالا پاسخ بدهیم.
ابتدا به این سوال پاسخ می دهیم که در چه مواردی اشخاص حق فسخ معامله را دارند.
خیار شرط
هر معامله ای که میان طرفین صورت می گیرد حاوی شروطی است مثلا در معامله خرید و فروش ملک برای تحویل ملک و تسلیم ثمن معامله زمان هایی مقرر می گردد
بسیاری اوقات برای این تعهدات ضمانت اجرا مقرر می گردد مثلا در مبایعه نامه ها نگارش می شود که در صورت عدم پرداخت قسط اول ثمن، فروشنده حق فسخ معامله را دارد
که به این خیار در اصطلاح حقوقی، خیار شرط گفته می شود
استفاده از خیارهای مقرر در قانون
بعضی مواقع به وجود آمدن حق فسخ برای اشخاص در اثر خیارهای قانونی است که در قانون مدنی مورد اشاره قرار گرفته است.
مثلا خیار مجلس، خیار تاخیر ثمن، خیار رویت و تخلف وصف، خیار غبن، خیار عیب، خیار تدلیس و خیار تخلف شرط.
البته ناگفته نماند که در بسیاری موارد اشخاص بدون آنکه متوجه باشند خیارات قانونی خود را ساقط می کنند مانند مبایعه نامه های املاک که در اکثر آنها به ساقط کردن همه خیارها توسط طرفین می گردد
البته ساقط کردن بعضی خیارها در مبایعه نامه برخلاف قصد طرفین می باشد که اخیراً در رای وحدت رویه دیوان عالی کشور نیز مورد توجه قرار گرفت و
اشاره گردید که شرط اسقاط خیار غبن بر مبنای رفتار متعارف اشخاص شامل غبن افحش نمی گردد.
یعنی اگر در قرارداد دچار غبن افحش شده اید همچنان می توانید قرارداد خود را به استناد خیار غبن فسخ کنید.
فسخ قرارداد
طبق یک قاعده کلی باید بگوییم که هنگامی می توانید نسبت به دعوای تایید فسخ معامله اقدام کنید که قراردادی صحیح منعقد کرده اید
اما بعداً به استناد جهاتی که به آن اشاره کردیم از جمله خیارها قصد بر هم زدن آن را دارید
هر کجا که قرارداد به طور صحیح منعقد گردیده است عنوان قانونی صحیح و درست دعوای تایید فسخ معامله است مثلاً معامله ای که شخص به قصد فرار از دین انجام می دهد معامله ای صحیح است و
اگر شما در مقام طلبکار ادعا می کنید که معامله به قصد اضرار به شما و فرار از دین منعقد گردیده است
باید دعوای تایید فسخ معامله به جهت فرار از دین را مطرح کنید.
روند صحیح قانونی طرح دعوای تایید فسخ معامله
اگر بعد از قرارداد دچار مشکلی شدید که نیاز به فسخ قرارداد را ایجاب می کرد بعد از انجام مشورت های لازم و دقیق باید به گونه ای فسخ قرارداد را به اطلاع طرف مقابل برسانید
متاسفانه در این جا بسیاری اشخاص به گفته های شفاهی اکتفاء می کنند و
سریع نسبت به طرح دعوا اقدام می کنند و در قدم اشتباه بعدی نیز فسخ معامله را از دادگاه درخواست می کنند
این در حالی است که هیچ گاه دادگاه نسبت به فسخ معامله شما اقدام نمی کند و این شما هستید که به عنوان یکی از طرفین معامله باید قرارداد را فسخ کنید
و این فسخ را به اطلاع طرف مقابل برسانید و بعد از اطلاع طرف مقابل از دادگاه درخواست کنید که قانونی بودن فسخ شما را تایید کند.
بهترین راه برای مطلع کردن طرف مقابل از فسخ قرارداد ارایه اظهارنامه است.
اظهارنامه یکی از ابزارهایی است که قانون گذار در اختیار اشخاص قرار می دهد تا
بدون طرح دعوی در محاکم اقدام به اعلام اراده و درخواست خود به طرف مقابل کنند
در واقع، با استفاده از اظهار نامه، می توانیم بدون رفتن به دادگاه و اقامه دعوا اراده و درخواستمان را به طرف مقابل اعلام نماییم.
به عبارت دیگر دادگاه اختیار فسخ معامله را ندارد و این اختیار در دستان شما است.
حتما بخوانید: اظهارنامه چیست و چگونه تنظیم می شود.
تعهدات متقابل طرفین
اصولاً در قراردادها فقط یک شخص متعهد نمی باشد بلکه هر دو طرف در برابر هم تعهداتی به عهده می گیرند
مثلا فروشنده به عهده می گیرد که در تاریخ اعلامی مورد توافق در دفترخانه اسناد رسمی حاضر گردد و سند رسمی را به نام خریدار منتقل کند
و خریدار بر عهده می گیرد که اقساط ثمن( پول) معامله را در سر رسیدهای مقرر به فروشنده پرداخت کند.
به عبارت دیگر تعهدات طرفین متقابل و طرفینی می باشد.
حال آیا یک کدام از طرفین می تواند تایید فسخ قرارداد را از دادگاه درخواست کند در حالی که خودش به تعهداتش عمل نکرده است؟
در پاسخ باید بگوییم که خیر، و این شخص فقط زمانی می تواند تایید فسخ قرارداد را از دادگاه درخواست کند که
خودش به درستی به تعهدات خود عمل کرده باشد.
تفاوت فسخ و انفساخ قرارداد
در پایان توجه داشته باشید که برای طرح دعوا حتماً در خصوص قرارداد خود با وکیل متخصص مشورت کنید
چرا که بعضی الفاظ در ظاهر به یکدیگر شباهت دارند
اما به لحاظ حقوقی تفاوت های زیادی میان آنها است از جمله دو واژه فسخ و انفساخ که فراوان در قراردادها نگارش می شود
و آثار حقوقی حاکم بر هر کدام از آنها متفاوت با دیگری است.
از جمله این تفاوت ها ارادی بودن فسخ می باشد حال آنکه اگر به جای این واژه انفساخ به کار می رفت
نیازی به اعمال فسخ نمی باشد.
بیشتر بخوانید: استرداد ثمن معامله
مطالب تصادفی
