حضانت در برابر بخشش مهریه
گمان می کنم همه قبول داشته باشیم، مادر موجودی است که شبیه هیچ کس نیست
و هنگامی که مادر از دیدار هرروزه فرزندش محروم شود حاضر است همه چیز را ببخشد تا فرزندش را هرروز در آغوش بگیرد و این امر موضوع امروز بحث ما است.
در روند طلاق بسیاری از خانم ها در ازای بخشش مهریه ی خود حق حضانت فرزند را طی توافق کتبی و جداگانه به دست می آورند که توافق مزبور معتبر و کاملا مورد حمایت قانون گذار است
اما ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی در بحث حضانت مقرر می کند، اگر مادر در مدتی که حضانت با او است به دیگری شوهر کند حق حضانت با پدر خواهد بود.
حال در این مورد یک سوال پیش می آید.
اگر زوجین در ضمن طلاق شرط کنند که حضانت طفل تا ۱۳ سالگی با مادر باشد یا مادر در ازای بخشش مهریه ی خود حق حضانت فرزند را به دست آورده باشد
و بعد از گذشت یک سال از وقوع طلاق مجددا ازدواج کند آیا حق حضانت فرزند را از دست می دهد؟
در این مورد ۲ نظریه میان قضات دادگستری وجود دارد.
دو نظر متفاوت
عده ای از قضات اعتقاد دارند که حکم ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی از قوانین آمره است و توافق برخلاف آن جایز نیست
( قانون آمره قانونی است که حق نداریم بر خلاف آن توافق کنیم و باید از آن پیروی کنیم)
در صورت ازدواج مادر حق حضانت از او سلب می شود ولو اینکه زن و شوهر قبل از طلاق توافق کرده باشند
که حضانت با مادر باشد یا مادر در برابر حضانت فرزند مهریه خود را بخشیده باشد
چرا که مادر با ازدواج حق تقدم در حضانت و سرپرستی طفل را از دست می دهد
و توافق دو طرف در برابر قانون اعتبار ندارد
و پدر بعد از این ماجرا می تواند تقاضای تجدیدنظر در حکم حضانت را از دادگاه خانواده خواستار شود.
در مقابل دسته ای دیگر از قضات معتقدند چون حضانت علاوه بر تکلیف حق زوجین هم می باشد
پدر و مادر می توانند این حق را به دیگران واگذار کنند و این حق قابل اسقاط نیز می باشد
و اگر مادر طی توافق با شوهر یا در ازای بخشش مهریه حق حضانت را به دست آورد این حق را با ازدواج مجدد از دست نمی دهد.
شما نیز فکر می کنید نظر قضات دسته اول ناعادلانه است؟
بحث مزبور در نشست قضایی قضات استان گلستان در تاریخ 1397/03/10 مطرح شده است.